Pashupatinath

Pashupatinath is de belangrijkste Hindu-tempel van Nepal. Het ligt aan de oever van de Bhagmati, de heiligste (maar ook de meest vervuilde) rivier van het land. Hier wordt iedereen die het zich kan veroorloven gecremeerd. Je kunt het dus vergelijken met Varanasi in India aan de Ganges, wat nog net allemaal iets heiliger is. De hoofd-tempel kan niet door niet-Hindus betreden worden, maar gelukkig is er omheen nog genoeg te beleven.

de Baghmati rivier en de tempel

Zo is er de Bachhareshwari tempel uit de 6^e eeuw. Het schijnt dat er in dit tempeltje tijdens het Maha Shivaratri festival vroeger mensenoffers werden gebracht. Tegenwoordig alleen nog maar dieren. Tijdens de laatste catastrofale aardbeving die Kathmandu trof (1935) werden alle tempels in dit complex, behalve de Bachhareshwari, ernstig beschadigd. De verklaring voor de wonderbaarlijke redding van de tempel ligt in het feit dat de godin die verantwoordelijk is voor aardbevingen te beschaamd was om deze tempel aan te raken. De tempel is namelijk versierd met allerlei afbeeldingen van erotische handelingen, die al dan niet uitvoerbaar lijken. Ziehier een voorbeeld van de cultureel verantwoorde porno:

hoe heet dit standje ook al weer?

Het meest aangrijpende van deze tempel zijn de openlucht-crematie altaren aan de oever van de Bhagmati, waarop elke dag de lichamen van overleden mensen worden gecremeerd. Het schijnt dat er dagelijks 40-50 mensen gecremeerd, wat volgens de lokale krant zo’n 900 kg hout per dag kost. Jaja, ff de statistiekjes erbij en het telt weer als een dag onderzoek – de ‘context’ is erg belangrijk voor mn scriptie.

toeschouwers bij de crematies

De hele procedure gaat ongeveer als volgt: het lichaam wordt naar de Bhagmati gedragen, waar het dan op een steen komt te liggen met de voeten in het water. Deze worden ritueel gereinigd en de rest van het lichaam wordt onaangeroerd gelaten. Ondertussen hebben een paar ijverige Nepali een mooie brandstapel gebouwd waar het lichaam op kan komen te liggen (alleen Boeddhisten worden ín de brandstapel gecremeerd). De rouwende vrouwen worden opgesloten in een kamertje zodat hun gehuil de ziel van de overledene geen heimwee laat krijgen (die moet immers naar het Nirvana). Een zoon loopt dan een aantal rondjes om het lichaam en steekt het lichaam aan. Dat vuur beginnen ze opmerkelijk genoeg in de mond van de overledene, waardoor binnen een minuut het hele gezicht in de hens staat. Het kan uiteindelijk wel tot 4 uur duren voordat het hele lichaam is verbrand. Een interessante techniek om het te versnellen is om een flinke knap op de knieën te geven zodat die breken, waarna het been dubbel geklapt kan worden. Even goed visualiseren, dan kan je de eerstkomende maaltijd overslaan vermoed ik.

het wassen van de voeten

In het zwaar vervuilde water onder en naast de altaren lopen verscheidene mensen in het water te waden. Al het as dat overblijft van de mensen wordt namelijk gewoon de rivier in geschoven, dus er staan daadwerkelijk mensen met een zeefje zand om te scheppen om naar gouden tanden te zoeken. Enkele straatkinderen zoeken ook mee, door met enorme magneten muntjes e.d. uit het water proberen te vissen. De minder optimistische armelui vissen gewoon de half afgebrande blokken hout uit het water, waarmee ze zich die avond warm kunnen houden.

Ik had nogal geluk om hier rond te lopen een paar dagen voor Maha Shivaratri, het festival dat de geboorte van Shiva viert. Honderden sadhu’s (holy men) uit India en Nepal komen dan hier om en in de tempel bivakkeren. Behalve om Shiva te aanbidden komen ze ook om geld te verdienen. Sadhus zijn namelijk de enigen die legaal marihuana mogen roken, dus ze lopen allemaal met een flinke doos wiet en hasj rond. Veel jonge Nepali komen dan ook al de hele week bij de sadhus om flink in te slaan. Één sadhu verklaarde in de krant dat hij de afgelopen week al 600 euro had verdiend.

sadhus

sadhus

sinter-sadhu

sadhus

sadhu

Ook ben ik de legendarische Rock Sadhu tegengekomen. Je hebt vast wel eens van hem gehoord, die idioot die een steen van maar liefst 70 kg met zijn penis heeft opgetild (al schijnen er gewoon meerde van dit soort malloten te zijn). Hij demonstreerde ook nog even wat ie nog meer met zn piemel kon doen: hij draaide m even een paar keer rond zn wandelstok en trok het hele zaakje even goed aan zodat we allemaal (verbaas kijkende toeristen en joelende jonge Nepalezen) goed konden zien wat ie daar zoal had hangen. Een andere internationale held die in Pashupatinath verbleef is de Milk Baba, een sadhu die de afgelopen 20 (!!) jaar alleen op melk geleefd heeft.

Baghmati en tempelcomplex

Sadhus

bedelend vrouwtje